Wie zijn wij?
Wat hebben we al bereikt?
In 1979 gingen Bert en Adri van Zanten, de initiatiefnemers van VaZaGhana, voor het eerst op bezoek bij vrienden die zich in Ghana, in de hoofdstad Accra, gevestigd hadden. Ghana was toen nog een straatarm en onderontwikkeld land. Met elk bezoek dat Bert en Adri aan Ghana brachten, werd hun gevoel sterker dat ze iets voor het land wilden doen. En in 1991 besloten ze dat ze zich zouden gaan inzetten voor de kinderen van Gyankama. Ooit had daar een school gestaan, maar die was totaal vervallen en onbruikbaar geworden.
De kinderen van het dorp moesten elke dag kilometers langs een drukke weg lopen naar het dichtstbijzijnde dorp waar wel een school was.
Bert en Adri besloten het dorp te helpen om de vervallen gebouwen te herstellen. Dat kostte veel werk en veel geld. Er werd een bankrekening geopend(in Nederland), waarop een klein groepje mensen elke maand geld spaarde om het nodige materiaal te kunnen kopen. Omdat die groep klein was, kon niet alles tegelijk aangepakt worden, maar in 1991 kon met de bouw begonnen worden. Bouwmaterialen ging Bert met onze vriend zelf inkopen op de lokale markt.
In 1993 was het eerste klasje klaar voor gebruik en het werd ook met groot enthousiasme in gebruik genomen. De bewoners overlaadden Bert en Adri met cadeaus. Zelfs een bokje werd hun aangeboden, dat helaas niet mee naar Nederland kon.
In de loop van een aantal jaren werd het schoolgebouw hersteld en konden alle bestaande lokalen in gebruik worden genomen. Gyankama had zijn eigen basisschool!
De kleuters van Gyankama werden bezig gehouden op de veranda van de school. De grote wens van hun ouders was, dat ook de kleuters een goed onderkomen kregen. In 2000 begon VaZaGhana met het in vervulling laten gaan van die wens. In dat jaar ging onze neef Martin van Dijk voor de eerste keer mee. De meegebrachte euro's werden omgewisseld (1 euro was toen 10.000 cedi, de plaatselijke munt) en de cedi's werden in volle Komo-zakken overhandigd aan de contactpersoon in het dorp. De bewoners konden zelf beginnen met bouwen en in 2002 was de kleuterklas klaar.
In 2002 kwam de volgende wens aan de orde: een middelbare school. De school van Gyankama stond bij de overheid inmiddels zo goed aangeschreven, dat die het wel tijd vond om ook vervolgonderwijs in het dorp te gaan aanbieden. De staat zorgt zelf voor de leerkrachten, die zijn er voldoende in het land. Wat er nog niet was, was ruimte. Die werd gevonden in het bestaande schoolgebouw. Wat er ook niet was, was materiaal. Niet alleen stoelen en tafels, maar ook een pakket schoolspulletjes – schriften, pennen, gummetjes enzovoort – voor elke leerling.
Heel wat uren gingen zitten in het aanschaffen van die pakketten. Die waren in Ghana niet bij een groothandel te krijgen, dus schuimden Adri en Martin alle winkeltjes en kiosken af en stelden zelf de bundels samen.
In 2004 barstte de school uit haar voegen. Er moesten meer klaslokalen komen. Met het geld dat VaZaGhana had ingezameld, konden er weer twee bijgebouwd worden. Intussen ging het onderhoud van de oude lokalen natuurlijk ook gewoon door en werd aan het oorspronkelijke gebouw ook nog een nieuw lokaal bijgebouwd. Op dit moment bestaat de school uit negen lokalen en wordt het tiende gebouwd. Er is een toiletgebouw bijgezet. En hoewel het ‘mooi maken’ van de school niet hoog op het prioriteitenlijstje staat – hoe alles eruitziet is bijzaak – is de school inmiddels fris geverfd en zijn er tuinen rondom aangelegd.
Vierhonderd leerlingen telt de school in Gyankama nu. Ze zijn blij met hun school, die hun meer kansen voor de toekomst geeft. Ze hebben nu de kans om zich voor te bereiden op een beroep als dokter, verpleegkundige of onderwijzer, heel populaire beroepen in Ghana. Natuurlijk zijn er nog wel wensen. De leerkrachten willen vooral meer ruimte. Meer lokalen om de 400 kinderen te herbergen zouden meer dan welkom zijn. Ook computers staan hoog op het verlanglijstje van de leerlingen. Het grootste probleem is niet dat ze er komen, maar er is geen elektriciteit.